Port های مجازی یا نرم‌افزاری
پورت‌های نرم‌افزاری یا مجازی به پورت‌هایی اطلاق می‌شود که در سطح نرم‌افزار برای انتقال داده‌ها و ارتباط بین برنامه‌ها و سرویس‌ها استفاده می‌شوند. این پورت‌ها برای ارتباطات شبکه استفاده می‌شوند و به‌عنوان واسطه‌ای ارتباطی بین برنامه‌ها و سرویس‌ها عمل می‌کنند.
آدرس اینترنتی را در نظر بگیرید. پورت نرم افزاری بخش مهمی از این آدرس است. پورت نرم افزاری تعیین می‌کند که سیستم‌ها اطلاعات را از یک IP مشخص با یک پورت مشخص ارسال و دریافت کنند.
برخی پورت‌های نرم افزاری رزرو شده‌اند و مورد تایید استاندارد جهانی شبکه هستند. مانند پورت 25 که پورت مخصوص ایمیل است و پورت 80 که مخصوص مرورگر وب است.
در مجموع 65535 پورت نرم افزاری وجود دارد. پورت‌های نرم افزاری در لایه 4 مدل مرجع OSI فعالیت می‌کنند و پروتکل‌های انتقالی مانند TCP یا UDP مشخص می‌کنند که هر بسته به کدام پورت باید ارسال شود.
هدرهای TCP و UDP قسمتی دارند که شماره پورت را مشخص می‌کند. از رایج‌ترین راه‌های نفوذ هکرها به سرورهای شبکه، ارسال ترافیک مخرب به پورت‌های نرم افزاری است. به این‌صورت که بطور تصادفی ترافیک را ارسال و هر پورتی که باز باشد وارد می‌شود. به همین دلیل باید در زمان پیکربندی فایروال تمام پورت‌ها به جز پورت‌های رزرو مسدود شوند.
پورت‌های رزرو عبارتند از پورت 25 ایمیل، پورت 80 مرورگر وب، پورت 443 ترافیک وب و پورت 3389 مخصوص پروتکل RDP است.
